5 ośrodków narciarskich z moich wyjazdów w Alpy na narty – Francja, Szwajcaria i Austria. Porównanie tras, bliskość hoteli do wyciągów, dodatkowe atrakcje.

Jeżdżę na nartach regularnie dopiero od kilku lat (choć od pierwszej lekcji minęło już z 15 lat), a w ciągu ostatnich 3 lat miałam okazję spróbować sił również na trasach w Alpach. Nie jestem zaawansowanym narciarzem, za każdym razem czuję pokorę przed wysokimi górami i każda trasa położona powyżej 2000 metrów wiąże się u mnie z pewnym stresem 😉 Niemniej uwielbiam zimowe, minimalistyczne krajobrazy i gdy złapię danego dnia flow, jazda na nartach sprawia mi też wtedy dużą frajdę. Przykładam jeszcze sporą wagę do dostępności innych atrakcji, nie tylko jazdy na nartach. I tak też w moim zestawieniu alpejskich ośrodków narciarskich mam dla Was dodatkowo inne miejscowe atrakcje, które testowałam. A ponadto porównanie tras dla początkujących, średnio-zaawansowanych i zaawansowanych (podróżuję z moim narzeczonym, który jeździ dużo lepiej i wybiera trasy czarne i poza wytyczonymi szlakami).

1. FRANCJA: LES MENUIRES I MÓJ ULUBIONY WYJAZD W ALPY NA NARTY

Moim faworytem spośród odwiedzonych dotychczas ośrodków narciarskich w Alpach jest zdecydowanie les Menuires. Spędziłam tam najwięcej dni i przetestowałam wiele dodatkowych atrakcji. Dwa największe atuty tego ośrodka to możliwość zjechania niebieskimi trasami ze wszystkich okolicznych szczytów (nawet na wysokości 2850 m) oraz usytuowanie wszystkich hoteli bezpośrednio przy trasach narciarskich. W praktyce oznacza to, że z każdego hotelu możemy od razu zacząć zjeżdżać. Mając porównanie z innymi alpejskimi ośrodkami narciarskimi, uważam, że to niesamowita wygoda. Nie trzeba męczyć się z noszeniem sprzętu i jeżdżeniem autobusami. A jako średnio-zaawansowany narciarz bardzo chwaliłam sobie możliwość zjazdu z każdego szczytu wspomnianymi już malowniczymi niebieskimi trasami. Oczywiście doświadczeni narciarze i snowboardziści znajdą w les Menuires również wiele alternatyw dla siebie.

Ponadto ośrodki narciarskie w Francji mają jeszcze jedną istotną przewagę nad ośrodkami np. w Austrii czy Szwajcarii – first track. Czyli wjazd na szczyt ratrakiem o wschodzie słońca i zjazd po świeżutko wygładzonych trasach.

TRASY NARCIARSKIE W LES MENUIRES

Jeśli planujecie wyjazd w Alpy na narty, to na pewno interesują Was najbardziej liczby, a konkretnie – długość i ilość tras. I w tym kontekście warto podkreślić, że les Menuires należy do większego kompleksu – Trzech Dolin (Trois Vallées), których łączna długość tras wynosi ok. 600 km. A między każdą doliną można spokojnie przemieszczać się wyciągami i zjeżdżając z danego szczytu po prostu w innym kierunku niż do les Menuires. W samym Les Menuires i pobliskim Saint-Martin-de-Belleville znajdziemy 86 tras zjazdowych o łącznej długości 160 km: 12 tras zielonych, 44 tras niebieskich, 22 czerwonych, 8 tras czarnych. A ponadto 46 wyciągi (gondole, wyciągi krzesełkowe i orczykowe) – wszystko w nowoczesnym stanie.

Osoby reprezentujące wyższy poziom mogą skorzystać z wielu innych atrakcji:
zjazdy poza szlakami (fr. hors-piste),
zjazdy na specjalnie wyznaczonych trasach niewygładzanych mechanicznie (tzw. liberty ride),
zjazdy first track,
strefa dla freestylowców z rampami, muldami,
skialpinizm (fr. ski de randonnée), czyli wspinaczka na nartach podklejonych skórą, a następnie zjazd z góry.

POZOSTAŁE ATRAKCJE NA TERENIE LES MENUIRES

1. Na terenie les Manuires i pobliskiego Saint-Martin-de-Belleville znajdziecie dodatkowo wiele tras na wycieczki piesze na rakietach śnieżnych. My spróbowaliśmy dwóch tras: start w okolicach Saint Marcel i spacer do wioski Village de la Loy oraz spacer do chatki góskiej Le Trait D’Union. W kwestii chatki  – polecam wstąpić chociaż na posiłek!

2. Moja ulubiona atrakcja w czasie naszego wyjazdu na narty w Alpy francuskie, czyli psie zaprzęgi! Przejazd rozpoczyna się w Saint-Martin-de-Belleville i wiedzie tylko wzdłuż jednej, ale bardzo urokliwej trasy. A psiaki są przepiękne, mądre i kochane. Ceny od 39 EUR za dorosłego za 30 min. Więcej informacji na oficjalnej stronie Les Menuires.

3. Jazda na sankach! Les Menuires ma jedną genialną trasę w ofercie – Roc ‚n’ Bob, na którą docieramy wyciągiem gondolowym. Całkowita długość 4 km i przepiękne krajobrazy po drodze! Saneczki dostępne do wypożyczenia na dolnej stacji wyciągu.

4. Tradycyjna kuchnia Savoie (ok, po polsku ten departament to „Sabaudia”). Nigdzie nie jadłam tak pysznego raclette i fondue, jak właśnie w restauracjach les Menuires! A dodatkowo w ofercie bardzo ciekawe doświadczenie – kolacja w jurcie, do której podwiezie Was skuter śnieżny! Koniecznie sprawdźcie mój artykuł o nartach w les Menuires, gdzie znajdziecie wszystkie adresy restauracji i hoteli i dokładny opis aktywności, które testowałam na miejscu!

2. AUSTRIA: WYJAZD W ALPY NA NARTY DO DOLINY STUBAI

Dolina Stubai zajmuje bardzo ważne miejsce w moim sercu, bo byłam tam również w okresie letnim (tutaj mój artykuł o Dolinie Stubai latem) i zawsze zachwycały mnie tutejsze krajobrazy, jak i tradycyjna kuchnia tyrolska. Trafiłam tu również na wielu super pozytywnych ludzi i dlatego każdy mój pobyt w Stubaiu wspominam z wielkim sentymentem.

W kwestii nart Dolina Stubai wypada dla mnie odrobinę słabiej, niż les Menuires ze względu na konieczność dojazdu do stacji – taksówką, własnym samochodem czy autobusem. Z drugiej strony dzięki lodowcowi, w tej okolicy mamy gwarancje śniegu już od października do maja! Uważam również, że dostępna tu infrastruktura jest bardziej nowoczesna, z jaką dotychczas się spotkałam. Co więcej, tutejsze trasy niebieskie wiodą nawet z wysokości ponad 3000 metrów! Na miejscu również masa genialnych dodatkowych atrakcji (np. sanki)! A jeśli planujecie wyjazd na narty w Alpy z własnym samochodem, to austriacki Tyrol tym bardziej przypadnie Wam do gustu!

TRASY NARCIARSKIE W DOLINIE STUBAI

W Dolinie Stubai znajdują się 3 stacje narciarskie: Lodowiec Stubai, Schlick 2000, Elfer i Serles. Najwięcej tras oferują tak naprawdę 2 pierwsze, przy czym Lodowiec oczywiście wygrywa ze swoimi nowoczesnymi, ogromnymi wyciągami. Lodowiec Stubai: 35 tras zjazdowych (najdłuższa wynosi 10 km), 13 tras freeridowych poza utartymi szlakami, park śnieżny z rampami, 26 wyciągów narciarskich. Najwyższy punkt, z którego można zjechać niebieską trasą znajduje się aż na wysokości 3150 metrów (obok restauracji Jochdole)! Natomiast stacja Schlick 2000 to 22 km tras zjazdowych, 9 wyciągów, snow park i trasy ze szczytów powyżej 2000 m wysokości. To również świetne miejsce na stawianie pierwszych kroków na nartach oraz dla rodziców z malutkimi dziećmi (na miejscu zimowe przedszkole i żłobek).

POZOSTAŁE ZIMOWE ATRAKCJE W DOLINIE STUBAI

1. Uwielbiam wędrówki na rakietach śnieżnych i bardzo ciepło wspominam tutejszą trasę przy stacji Serles. W Dolinie Stubai znajdziecie jednak znacznie więcej dostępnych tras – w okolicy kolejek Schlick 2000 i Elfer, jak i specjalnie przygotowane trasy w dolinie, w miejscowościach Fulpmes, Neustift itp. Łącznie ponad 80 km szlaków idealnych na zimowe wędrówki na rakietach śnieżnych.

2. Kolejny hit Tyrolu, o którym przekonaliśmy się właśnie w Dolinie Stubai to trasy saneczkowe. Jazda na sankach w austriackich Alpach ma swoją wieloletnią tradycję i tutejsze trasy są naprawdę rozbudowane! Ja zjeżdżałam z górnej stacji Serles oraz środkowej stacji Schlick 2000 i bawiłam się wybornie! Jednak w Dolinie Stubai znajdziecie aż 10 tras saneczkowych o łącznej długości 50 km! Pod tym względem Austria zdecydowanie wygrywa z Francją zimą!

3. Jaskinia Lodowcowa i platforma widokowa Top of Tyrol to kolejne ciekawe atrakcje położone przy stacji Stubaier Gletscher. Dzięki jaskini możemy zobaczyć wnętrze lodowca i poznać historię zlodowaceń i interglacjałów. A z platformy położonej na wysokości 3210 możemy podziwiać przepiękną panoramę na okoliczne tyrolskie szczyty.

4. Kuchnia tyrolska! Tak, jak uwielbiam tę tradycyjną kuchnię z francuskich Alp, tak samo zachwyciło mnie wiele dań tyrolskich, których próbowałam w Dolinie Stubai. Szczególnie Frittatensuppe, bezmięsne knedle, a na deser koniecznie Kaiserschmarrn!

3. SZWAJCARIA: WYJAZD W ALPY NA NARTY DO NENDAZ

Lokalizacja, którą polecam choćby ze względu na same widoki! Mój najpiękniejszy widok z hotelowego pokoju mogłam podziwiać właśnie z hotelu w Nendaz w Szwajcarii. A wszystko to oczywiście zasługa bliskości jednych z największych szczytów Alp. Z jednego z tutejszych punktów widokowych można dostrzec np. słynny Matterhorn, czyli szczyt o wysokości 4478 m!

W tej okolicy spróbowałam też pierwszy raz w życiu sił na czerwonych trasach, a mój partner na trasach do free ride’u (tutaj określanych mianem żółtych tras) i obydwoje byliśmy zachwyceni. Nendaz przegrywało odrobinkę z francuskimi stacjami brakiem dostępu do tras narciarskich bezpośrednio z hotelu, lecz z drugiej strony wiele tutejszych obiektów znajduje się bardzo blisko wyciągów.

TRASY NARCIARSKIE W NENDAZ

Sama dolina Nendaz nie oferuje aż tak wielu tras narciarskich – 28 tras (4 czarne, 12 czerwonych, 7 niebieskich i 5 o trudności pomiędzy czerwoną a niebieską) oraz 24 wyciągi. Jednak największym atutem Nendaz jest położenie w sercu regionu 4 Dolin (4 Vallées) i tym samym dostęp do 400 km tras! 97 tras zjazdowych i 77 wyciągów. Między Nendaz a pobliskimi dolinami można z powodzeniem przemieszczać się wyciągami i podmiejskimi autobusami. W regionie znajdziecie atrakcje zarówno dla początkujących – z uwzględnieniem przedszkoli i szkółek narciarskich, jak i dla zaawansowanych – z szerokim wyborem tras free ride’owych i kilkoma snow parkami.

POZOSTAŁE ATRAKCJE W NENDAZ

1. Nendaz słynie również z licznych tras przygotowanych specjalnie pod ski toury. Zazwyczaj wyobrażenie o ski touringu jest takie, że idziemy na nartach podklejonymi skórką po dowolnej trasie i zjeżdżamy poza utartymi szlakami. W przypadku Nendaz mamy do wyboru także trasy specjalnie przygotowane pod ten sport, wygładzone przez ratraki i oznaczone różnymi poziomami trudności. Właśnie tutaj pierwszy raz spróbowałam sił w ski touringu – podejście podobało mi się bardzo, ale zjazd już trochę mniej, bo w pewnym momencie wyszliśmy poza trasę i panikowałam 😉 Jeśli jednak jeździcie na wyższym poziomie, to na pewno znajdziecie tutaj wiele atrakcyjnych tras dla siebie!

2. I stała atrakcja, którą lubię testować podczas wyjazdów w Alpy na narty – rakiety śnieżne. W nendaz wybraliśmy się na wędrówkę z rakietami śnieżnymi w zupełnie innej odsłonie – nocą, przez las, z lampkami czołówkami. A zwieńczeniem całej wyprawy było ognisko w lesie z podgrzewanym serkiem raclette i z białym szwajcarskim winem! Choć w samej dolinie znajdziecie dużo więcej tras wytyczonych specjalnie pod wędrówki na rakietach śnieżnych.

3. Platforma widokowa na szczycie Mt Fort. Wjazd super nowoczesną gondolą na wysokość 3330 m i widok na najwyższe szczyty Alp, w tym Matterhorn. To również punkt startowy czarnego szlaku – jeśli reprezentujecie ten poziom, to tutaj na pewno poszalejecie!

4. I ostatecznie lokalna kuchnia! Możecie spróbować fondue i raclette – tak, jak w Francji, ale i np. lokalnego przysmaku rösti. Dla mnie przede wszystkim hitem było lokalne białe wino!

4. FRANCJA: WYJAZD W ALPY NA NARTY DO MÉRIBEL

Méribel to dolina sąsiadująca z les Menuires, również przynależąca do regionu 3 Dolin (Trois Vallées) w Francji. Zawitałam tam rok przed les Menuires i tym samym odbyłam swój pierwszy wyjazd w Alpy na narty! Znam osoby, które są zaawansowanymi narciarzami i odwiedziły już nie jeden ośrodek narciarski w Alpach, jednak Méribel pozostaje ich zdecydowanym faworytem. Niewątpliwie duża tu znowu zasługa lokalizacji hoteli – ponownie większość oferuje dostęp bezpośrednio do tras lub wyciągów. A ponadto Méribel znajduje się w samym sercu 3 Dolin – z jednej strony graniczy z Courchevel, z drugiej z les Menuires, a po przeciwnych krańcach jeszcze z Val Thoren i Brides-les-Bains.

Kurort narciarski Méribel powstał w latach 30., a pierwsze wyciągi otworzono w latach 80. I poniekąd te czasy są odzwierciedlone w lokalnej architekturze. Większość hoteli nie należy do wybitnie nowoczesnych, choć to ma też swój urok. Kiedy wszystkie drewniane hotele i domki są pokryte grubą warstwą śniegu, okolica wygląda bajkowo! Jednak oczywiście nie można tu podważyć nowoczesności wyciągów i gondoli. Dla mnie Méribel przegrywa trochę z les Menuires właśnie tą starszą infrastrukturą hotelową oraz ilością dodatkowych atrakcji. Gwoli ścisłości – na pewno oferta jest szeroko. Po prostu nie dane mi było przetestować zbyt wielu dodatkowych aktywności i wspominam Méribel trochę przez pryzmat tego doświadczenia.

TRASY NARCIARSKIE W MÉRIBEL

Na terenie Méribel znajduje się 76 tras narciarskich: 8 zielonych, 36 niebieskich, 23 czerwone i 9 czarnych. Jednak ponownie należy podkreślić tutaj dostępność tras w całym kompleksie 3 Dolin o łącznej długości ok. 600 km! Méribel może się również poszczycić dostępem do kilku naprawdę wysokich szczytów – najwyższy szczyt dostępny dla narciarzy i snowboardzistów to Mont Vallon i liczy 2952 m. Podobnie, jak w les Menuires, większość tutejszych szczytów oferuje zjazd niebieskimi trasami (oprócz Mt Vallon, z której można zjechać wyłącznie czerwonymi). W czasie tego wyjazdu na narty w Alpy zjeżdżałam m.in. z Col de la Chambre o wysokości 2850 m i naprawdę mile wspominam tutejsze krajobrazy! Na miejscu dostępny również park dla free style’owców.

DODATKOWE ATRAKCJE W MÉRIBEL

1. Moja ulubiona dodatkowa atrakcja, którą przetestowałam w czasie wyjazdu w Alpy na narty do Méribel to wizyta w La Folie Douce. Nie mam wielkiego doświadczenia z imprezami typu apres ski, ale to, co tutaj się działo, to istne szaleństwo! La Folie Douce to ogromna restauracja – bar – bistro z tarasem, scenami i DJejką na dachu. Ta, którą odwiedziliśmy w okolicy Méribel i Courchevel należy do całej sieci lokali otwartych na terenie największych resortów narciarskich w Alpach francuskich. La Folie Douce zatrudnia swoich piosenkarzy i tancerzy, którzy rozpoczynają show już o 15 i naprawdę potrafią ożywić atmosferę.

2. Zawitaliśmy również do ogromnego aquaparku w sąsiednim Courchevel. Obiekt jest bardzo nowoczesny i robi wrażenie. Szczególnie zaciekawiła mnie sztuczna fala do trenowania surfingu!

3. Na miejscu dostępne są również inne atrakcje, z których jednak nie dane było mi skorzystać. Na oficjalnej stronie Méribel na pewno znajdziecie więcej szczegółów dotyczących ski tourów, biegówek, nart śnieżnych, tras saneczkowych i przejazdów psimi zaprzęgami!

5. AUSTRIA: WYJAZD W ALPY NA NARTY DO INNSBRUCKU

Innsbruck, czyli stolica austriackiego Tyrolu. Bogate, zabytkowe miasto, pełne całej tej insfrastruktury charakterystycznej dla wielkich miast – uczelnie wyższe, nowoczesne hotele, zabytkowe pałace i katedry. A oprócz tego – bliskość gór. I poważnie – wystarczy zaledwie 20 minut, by z centrum Innsbrucku dotrzeć kolejką na trasy narciarskie pobliskiego łańcucha górskiego Nordkette.

Sam kompleks narciarski w Innsbrucku nie oferuje wielu tras. I co więcej – pobawią tutaj przede wszystkim zaawansowani narciarze, niż początkujący. Uważam zatem, że wizytę na trasach Nordkette warto po prostu połączyć z wizytą w innym tyrolskim ośrodku. My wstąpiliśmy tutaj właśnie przy okazji wyjazdu w Alpy na narty do Doliny Stubai. Natomiast w samym Innsbrucku nie można narzekać na dostępność dodatkowych atrakcji! Poniżej znajdziecie kilka przykładów.

TRASY NARCIARSKIE KOŁO INNSBRUCKU

Na trenie Nordkette znajdziemy 6 tras narciarskich o długości ok. 9,5 km. Przede wszystkim trasy czerwone, jedna czarna i jedna króciutka niebieska.  Oprócz tradycyjnych tras zjazdowych, znajdziemy tu jeszcze trasy freeridowe. Hafelar Run to rzekomo jedna z najtrudniejszych w Europie –  nachylenie 70%. Na miejscu znajduje się również Skyline Park, czyli park z rampami i innymi przeszkodami do tricków dla narciarzy i snowboardzistów.

POZOSTAŁE ATRAKCJE NA TERENIE INNSBRUCKU I NORDKETTE

1. Pozostając przy samym Nordkette, oprócz tras narciarskich, możemy tutaj wjechać na platformę widokową na wyskości 2300 m, zawitać do baru w ogromnym śnieżnym igloo czy zwiedzić Alpine Zoo.

2. Na terenie Innsbrucku znajduje się również słynna skocznia narciarska. Wizytę w mieście i w resorcie narciarskim można połączyć zatem z kibicowaniem skoczkom w czasie Turnieju Czterech Skoczni.

3. A w mieście znajdziecie mnóstwo ciekawych zabytków. Przede wszystkim warto przespacerować się po Starym i Nowym Mieście. Maria-Theresien-Strasse, Złoty Dach, Wieża Miejska, Łuk Triumfalny, Pałac Cesarski, Marktplatz – to kilka z najważniejszych punktów w mieście.

4. Oprócz tego warto spróbować lokalnej kuchni. Innsbruck słynie przede wszystkim ze strucli, ale możecie tu znaleźć róneiż jakościowo sery i wędliny. A ponadto – tradycyjne dania kuchni tyrolskiej.

Jeśli podoba Ci się mój blog podróżniczy, zachęcam również do sprawdzenia moich profili na Instagramie i na Facebooku, gdzie znajdziesz jeszcze więcej zdjęć podróżniczych!

Artykuł MOJE DOTYCHCZASOWE WYJAZDY W ALPY NA NARTY pochodzi z serwisu Dobrze podróżować.

Innsbruck jest niesamowity – posiada wszelkie zalety dużego miasta, a jednocześnie leży tuż obok ponad 2000-metrowych gór. Sprawdź, co zobaczyć w Innsbrucku!

Zwiedzając Innsbruck, poważnie zazdrościłam Austriakom, żyjącym w tak genialnym miejscu. Sama mieszkam w dużym mieście, bo oznacza to większy wybór potencjalnego miejsca pracy, więcej restauracji i bliskość lotniska. Niestety dojazd do najbliższych gór zajmuje mi aż 5 godzin. Natomiast w Innsbrucku góry powyżej 2000 metrów znajdują się tuż obok centrum miasta – zaledwie 30 minut jazdy kolejką na szczyt! Zwiedzając starówkę, napotkamy ludzi niosących narty i deski snowbordowe, gotowych za chwilę ruszyć na trasy pobliskiego łańcucha góskiego Nordkette. Oprócz bliskości tak spektakularnej natury, Innsbruck może również pochwalić się piękną architekturą, smaczną regionalną kuchnią i nowoczesnymi muzeami. Jako Polacy znamy go także dzięki skokom narciarskim 😉 My zawitaliśmy tutaj na kilka dni przy okazji naszego wyjazdu narciarskiego do Doliny Stubai. Jeśli wybierasz się w te okolice, sprawdź, jakie atrakcje polecam zobaczyć w Innsbrucku!

DOJAZD DO INNSBRUCKU

Innsbruck jest stolicą Tyrolu i znajduje się niemalże w centrum tego kraju związkowego. Od stolicy Austrii dzieli go niecałe 500 km. Blisko stąd do Monachium czy do Mediolanu. Z Polski można dojechać tutaj na kilka sposobów:

• samochodem – odległość orientacyjnie od Warszawy: ok. 1100 km i przynajmniej 12 godzin jazdy;
• pociągiem – też przynajmniej 12h jazdy z Warszawy z przesiadką w Wiedniu; kilka lat temu pokonałam tę trasę pociągiem, jadąc dalej do Wenecji, jednak nie jednego dnia – skorzystałam z jednodniowego przystanku w Wiedniu, połączonego z szybkim zwiedzaniem centrum;
• samolotem – Innsbruck posiada własne niewielkie lotnisko, można dolecieć tutaj z Polski jedynie liniami Austrian Airlines lub Lufthansą; nieco większy wybór połączeń oferuje pobliskie Monachium, skąd można kontynuować podróż busem 4 Seasons – właśnie taką trasę pokonaliśmy w ramach tegorocznej wizyty w Tyrolu.

ATRAKCJE INNSBRUCKU

Innsbruck dzięki swojemu strategicznemu położeniu – pomiędzy wysokimi łańcuchami górskimi i tuż obok przełęczy Brenner – znalazł się na trasie handlowej pomiędzy Włochami i północną Europą. Jego rozwój postępował bardzo szybko i w XV wieku Maksymilian I Habsburg przeniósł tutaj swój dwór cesarski. Od tego okresu w Innsbrucku powstało wiele pięknych obiektów architektonicznych i wiele zostało odnowionych, zgodnie z panującymi wówczas trendami. Mimo poważnych zniszczeń w wyniku 22 bombardowań w czasie II Wojny Światowej, Innsbruck dokonał gruntownej rekonstrukcji i do tej pory możemy podziwiać jego największe zabytki i piękne kamienice. A zatem warto zobaczyć w Innsbrucku jego najważniejsze place i ulice otoczone zabytkowymi budynkami, ale także skorzystać z bliskości natury – wybrać się na wędrówkę górską lub pojeździć na nartach na Nordkette. Poniżej kilka moich konkretnych propozycji zwiedzania stolicy Tyrolu.

1. ZABYTKOWE CENTRUM INNSBRUCKU – STARE I NOWE MIASTO

Innsbruck może się pochwalić naprawdę urokliwą architekturą. Koniecznie polecam spacer w centrum miasta, po Starym i Nowym Mieście (tereny te rozpoczęto zabudowywać odpowiednio w XII i XIII w.), gdzie można podziwiać kolorowe kamienice na tle majestatycznych szczytów łańcucha Nordkette. Główne atrakcje, które warto zobaczyć w Innsbrucku w Starym i Nowym Mieście.

MARIA-THERESIEN-STRASSE

Główna ulica spacerowa w centrum Innsbrucku, położona już w tzw. Nowym Mieście. Otaczają ją piękne kamienice, rezydencje pałacowe, kawiarnie, restauracje i butiki. Na Maria-Theresien-Strasse znajduje się również Kolumna św. Anny, Kaplica św. Jerzego i budynek Parlamentu Kraju Związkowego. Polecam szczególnie widok z Maria-Theresien-Strasse w kierunku Złotego Dachu z majestatycznymi szczytami gór w tle.

ZŁOTY DACH

Symbol Innsbrucku, czyli balkon z dachem pokrytym 2657 pozłacanymi płytkami, który został wybudowany na życzenie cesarza Maksymiliana I. Ze swojej strony polecam przyjrzeć się dokładniej kamienicy usytuowanej po lewej stronie od Złotego Dachu – Helbling House – moim zdaniem najpiękniej zdobiona kamienica w okolicy.

WIEŻA MIEJSKA

Punkt widokowy zlokalizowany na wysokości 31 metrów, skąd można podziwiać dachy okolicznych kamienic i piękną panoramę Innsbrucku. Dawniej wieża służyła za punkt obserwacyjny i więzienie. Godziny otwarcia: czerwiec-wrzesień 10:00 – 20:00, październik-maj 10:00 – 17:00.

PAŁAC CESARSKI

Jego budowa zakończyła się w 1500 roku za czasów panowania cesarza Maksymiliana I. 250 lat później pałac przeszedł renowację na późno-barokowy styl wiedeński, na życzenie cesarzowej Marii Teresy. A kolejna modernizacja nastąpiła w XIX wieku w związku z planowanymi wizytami księżniczki Sisi. W Pałacu Cesarskim w Innsbrucku warto zobaczyć przede wszystkim Wielki Hol z imponującymi freskami. Godziny otwarcia: 9:00 – 17:00.

KATEDRA ŚW. JAKUBA

Pierwsze zapiski dotyczące katedry pochodzą już z 1180 roku, liczy więc ponad 800 lat. Warto tu zajrzeć z uwagi na piękne barokowe freski i potężne, zabytkowe organy. Godziny otwarcia:  26.10.-01.05. pon-so: 10:30 – 18:30, niedz. i święta: 12:30 – 18:30; 02.05.-25.10. pon-so: 10:30 – 19:30, niedz. i święta: 12:30 – 19:30.

KOŚCIÓŁ DWORSKI

Charakterystyczny ze względu na 28 figur z brązu, które miały strzec grobowca Maksymiliana I (ostatecznie grobowiec stoi pusty, a cesarz został pochowany w Wiener Neustadt). Ciekawe, że figury zostały tak zaprojektowane, by każda z nich mogła trzymać w ręce zapaloną świecę i ponoć taką funkcję pełniły w czasie pewnych uroczystości – to musiał być niesamowity widok. Wizytę w kościele można połączyć ze zwiedzaniem Muzeum Tyrolskiej Sztuki Ludowej, położonym w budynku obok. Godziny otwarcia kościoła: 9:00 – 17:00, w niedz. i święta: 12:30 – 17:00.

MARKTPLATZ

Czyli rynek, położony u brzegu rzeki Inny. Warto tu przyjść szczególnie ze względu na widok kolorowych kamienic położonych na przeciwległym brzegu, w części miasta zwanej Mariahilf. Ponoć rynek prezentuje się szczególnie interesująco w grudniu – znajduje się tu wówczas jarmark bożonarodzeniowy i choinka przygotowana przez Swarovskiego.

ŁUK TRIUMFALNY

Barokowy łuk wybudowany w XVIII wieku na żądanie Marii Teresy. Do jego budowy wykorzystano kamienie pozostałe po wyburzeniu muru ogradzającego Stare Miasto. Miał przede wszystkim upamiętniać ślub syna Marii Teresy, jednak uroczystność zbiegła się w czasie ze śmiercią męża cesarzowej. Jedna strona łuku poświęcona jest zatem zaślubinom, a druga – upamiętnia śmierć cesarza. Zza łuku można już zaobserwować słynną skocznię narciarską, a kawałek dalej – szczyt Serles z Doliny Stubai.

2. ŁAŃCUCH GÓRSKI NORDKETTE

Kolejny obowiązkowy punkt, który warto uwzględnić w swoim programie zwiedzania Innsbrucku, to wjazd kolejką na szczyt pobliskiego łańcucha górskiego Nordkette. Warto wjechać tutaj nie tylko, żeby zobaczyć panoramę miasta z góry, ale również żeby pospacerować po okolicznych szlakach lub zimą – pojeździć na nartach lub snowboardzie. Niestety w Innsbrucku spędziliśmy zaledwie 2 i pół dnia i akurat tego dnia, który mieliśmy poświęcić na Nordkette, w mieście padał deszcz, a w górach – śnieg. Widoczność była znikoma i nie dane nam było ujrzeć panoramę miasta ze szczytu. Poniżej znajdziecie jedynie zdjęcia z widokiem na Innsbruck ze stacji pośredniej.

Trasy narciarskie na Nordkette nie należą do najłatwiejszych. Na miejscu znajdziecie 6 tras – z czego większość to przejazdy na poziomie czerwonym. Ponieważ leczyłam nadal moją kontuzję więzadeł kolanowych, odpuściłam sobie zjazdy na takich trasach i przy takiej pogodzie. Piotrek jednak pojeździł tutaj pół dnia i był zachwycony. Przede wszystkim największą satysfakcję sprawia ta bliskość stoków w stosunku do centrum Innsrucku – zaledwie 20 min przejazdu kolejką. Oprócz tradycyjnych tras zjazdowych, Nordkette oferuje jeszcze trasy freeridowe, spośród których Hafelar Run szczyci się mianem jednej z najtrudniejszych w Europie –  nachylenie 70%. Na miejscu znajduje się również Skyline Park, czyli park z rampami i innymi przeszkodami do tricków na nartach i snowboardzie.

Po wjechaniu kolejką na stację Seegrube (1905 m), możemy udać się do tutejszej restauracji lub do baru Cloud 9, który mieści się w… ogromnym iglo! Bar jest czynny codziennie od 9:00 do 16:00 w okresie od grudnia do kwietnia. Natomiast w piątki wieczorami odbywają się tu imprezy z DJami na żywo! Jak przyznała nasza przewodniczka: „Tutaj nie ma kiedy się zestarzeć” i zupełnie to rozumiem po ujrzeniu gór w takiej bliskości od centrum miasta i po usłyszeniu o tylu lokalnych atrakcjach!

Stacja początkowa kolejki szynowej w Innsbrucku: Congress

Przesiadka na kolejkę linową: stacja Hungerburg

Kolejka dojeżdża do stacji Seegrube na wysokości 1905 m. W tym miejscu można się ponownie przesiąść i wjechać kolejką na najwyższej dostępnej stacji – Hafelekar – 2269 m. Po przejściu 10 – 15 min można dotrzeć do najwyższego punktu widokowego – Top of Innsbruck – 2300 m.

Ceny biletów: 36,50 EUR wjazd do stacji Hafelekar lub 32.90 EUR z dojazdem do Seegrube. 22 EUR za bilet wstępu do Cloud 9 i wjazd do Seegrube (dotyczy tylko piątków wieczorem).

Godziny otwarcia: dojazd z Congress do Hungerburg 7:15-19:15 i w weekendy 8:00-19:15. Dojazd do Seegrube 8:30-17:30 (w piątki dodatkowo 18:00-23:30), do Hafelekar 9:00-17:00

Oficjalna strona Nordkette

Gdzie wypożyczyć narty w Innsbrucku?

Piotrek korzystał z oferty Die Boerse. Słyną z najnowszego sprzętu i po tym, co zobaczyliśmy na miejscu, możemy potwierdzić, że to jaknajbardziej prawda. Oprócz tego w ofercie wypożyczalni rakiety śnieżne, narty do ski touringu, sprzęt do poszukiwań w lawinach, ale także odzież narciarska i snowboardowa.

Adres: Leopoldstraße 4, 6020 Innsbruck

Oficjalna strona

3. LOKALNE PRZYSMAKI

Atrakcja Innsbrucku warta nie tylko zobaczenia, ale i spróbowania 😉 Po lokalne przysmaki najlepiej udać się na Hofgasse – boczną uliczkę odbiegającą tuż od Złotego Dachu. Znajdziecie tam słynną kawiarnię Cafe Kroell, która serwuje rzekomo najpyszniejsze strudle w mieście. Oferta jest naprawdę szeroka. A niemalże naprzeciwko zlokalizowano sklepik Tiroler Speckeria, w którego ofercie dostępny jest tradycyjny tyrolski wędzony boczek. Ponadto tuż obok jeszcze stoisko z austriackimi serami. Nasza przewodniczka podkreślała, że tutejsze produkty są wyjątkowo smaczne, ponieważ trawa w wysokich partiach gór, gdzie są wypasane krowy, rośnie bardzo krótka, ale tym samym jest niesamowicie bogata w minerały.

Jeśli wybierzecie się do jednej z tradycyjnych tyrolskich restauracji w Innsbrucku, w ofercie znajdziecie takie przysmaki jak knedle bułczane (podawane w wersji z serem, szpinakiem lub boczkiem), pieczenie, sznycel wiedeński,  Frittatensuppe (rosół z makaronem z pokrojonych naleśników), Gröstl (zapiekane ziemniaki z boczkiem, serwowane z jajkiem sadzonym), Kasspatzln (kluski serwowane z serem i boczkiem), pieczone ziemniaki z różnymi nadzieniami itp. Na deser koniecznie omlet cesarski czyli Kaiserschmarrn (porwany naleśnik serwowany z musem owocowym). Tradycyjne dania tyrolskie dostępne w takich restauracjach w centrum, jak np. Stiftskeller czy Gasthaus Goldenes Dachl.

4. KOLACJA LUB KOKTAJL Z WIDOKIEM NA PANORAMĘ INNSBRUCKU

Hotel aDLERS, zlokalizowany tuż obok dworca i niedaleko od starówki, może się poszczycić restauracją, kawiarnią i barem zlokalizowanymi na 12 piętrze budynku. Rozpościera się stąd przepiękna panorama zabytkowych budynków Innsbrucku. Posiłki i napoje można konsumować wewnątrz, np. siedząc przy stoliku obok okna lub na tarasie widokowym, skąd widać również położoną w pobliżu centrum skocznię narciarską Bergisel. Posiłki naprawdę pyszne i ceny całkiem przystępne. Dla mnie hitem były frytki z batatów, które zamawiałam dodatkowo do każdego posiłku, a na deser – speculoos.. Spróbowaliśmy również dań rybnych, dań wegetariańskich, burgera, capraccio z buraków itp. Gorąco polecam!

Hotel aDLERS

adres: Brunecker Str. 1 , 6020 Innsbruck

Godziny otwarcia baru: od niedizeli do czwartku: 8:00 – 24:00, piątki i soboty: 8:00 – 1:00.

Oficjalna strona baru

5. MUZEA I INNE ATRAKCJE INNSBRUCKU

Innsbruck może się również pochwalić szeroką ofertą nowoczesnych muzeów, ale i innych atrakcji – np. zabytkowych zamków. Poniżej kilka z najciekawszych propozycji:

MUZEUM SWAROVSKIEGO W WATTENS

Atrakcja, która nie znajduje się bezpośrednio w Innsbrucku, ale zaledwie 18 km od centrum stolicy Tyrolu. Dojazd autobusem zajmuje ok. 30 minut. A na miejscu czeka Was muzeum i ogromny ogród pełen instalacji i rzeźb – oczywiście stworzonych z wykorzystaniem kryształów. Czynne codziennie 8:30-19:30 (w okresie wakacyjnym do 22:00). Wstęp 19 EUR dorośli i 7,50 EUR dzieci od 6 roku życia, poniżej – bezpłatnie. Oficjalna strona

AUDIOVERSUM – CENTRUM NAUKI

interaktywne i bardzo nowoczesne muzeum poświęcone tematyce dźwięku i słuchu. Można tu np. dowiedzieć się, jak działa utrata słuchu i spróbować swoich sił w labiryncie dźwięku. Bardzo polecano nam to muzeum i znalazło się na naszej trasie zwiedzania. Niestety nasz bus przyjechał dużo wcześniej przed planowaną godziną i nie dane nam było już wrócić do Audioversum. Godziny otwarcia: wt. – pt. 9:00-17:00, sob., niedz., święta 10:00-17:00. Wstęp: 9 EUR dorośli, 5,50 EUR dzieci. Oficjalna strona

SKOCZNIA NARCIARSKA BERGISEL

Chyba najsłynniejszy punkt w Innsbrucku pośród polskich turystów 😉 Skocznia leży naprawdę blisko centrum miasta. Widać ją z wielu punktów podczas spaceru po Innsbrucku. Na miejscu znajduje się 50-metrowa wieża z restauracją i platformą widokową. Godziny otwarcia: 01.06.-31.10. 9:00-18:00, 01.11.-31.05. śr.-pon. 10:00-17:00. Wstęp: 9,50 EUR dorośli, 4,50 EUR dzieci do lat 6, poniżej – za darmo.

ZAMEK AMBRAS

Renesansowy zamek otoczony ogrodem angielskim. Ponoć na szczególną uwagę zasługuje sala hiszpańska. Wewnątrz oprócz tego zbrojownia, galeria portretów Habsburgów i colekcja rzeźb z brązu. Godziny otwarcia: 10:00-17:00, w listopadzie zamek jest nieczynny. Ceny 10 EUR dorośli i 7 EUR dzieci (okres 01.04.-31.10.), 7 EUR i 5 EUR (w okresie 01.12.-31.03.).

ZOO ALPEJSKIE

Nie jestem fanką zoo, uważam, że zwierzęta mają tam za mało przestrzeni. Wybrałam się tutaj trochę z nadzieją, że jest to może jakaś specjalna strefa dla alpejskich zwierząt, ale niestety, nie mają tu jakoś wyjątkowo dużo przestrzeni. Głównym argumentem, by wstąpić do zoo było położenie na trasie kolejki jadącej na Nordkette. Jeśli podróżujecie z dziećmi, na pewno będzie dla nich to jakaś atrakcja. Ja osobiście pierwszy raz zobaczyłam tutaj na żywo rysie. Godziny otwarcia: 01.04.-31.10. 9:00-18:00, 01.11.-31.03. 9:00-17:00. Wstęp: 11 EUR dorośli i 5,50 EUR dzieci.

NOCLEG W INNSBRUCKU

Innsbruck nie należy do tanich miast, jednak przy odpowiednio wcześniejszej rezerwacji, możecie zagwarantować sobie noceg we względnie przystępnej cenie. Np. miejsce w pokoju dwuosobowym w hostelu oddalonym o 2,5 km od centrum kosztuje zaledwie 35 EUR za osobę (śniadanie wliczone w cenę). Cena w hotelu położonym o 650 m od cetrum – ok. 50 EUR za osobę za noc w pokoju dwuosobowym (śniadanie w cenie). Jest zatem w czym wybierać w przedziale cenowym do 50 EUR za osobę za noc. Jednak jeśli możecie pozwolić sobie na odrobinę luksusu, polecam wówczas hotel, w którym sami nocowaliśmy w czasie naszej wizyty w Innsbrucku!

Byliśmy zakwaterowani we wspomnianym już wcześniej Hotelu aDLERS. Jest to jeden z najwyższych budynków w Innsbrucku i gwarantuje piękny widok na panoramę miasta nie tylko z baru i restauracji położonych na 12. piętrze, ale również z pokoi ulokowanych na niższych piętrach. Nasz pokój znajdował się na 8. piętrze i widoki z tej perspektywy również były imponujące – to także duża zasługa ogromnych, panoramicznych okien.  Hotel leży zaledwie 50 m od dworca kolejowego i ok. 650 m od starówki. Może zatem poszczycić się rewelacyjną lokalicazją, pozwalającą zarówno na odkrywanie zabytkowego centrum na piechotę, jak i na szybki transport w okoliczne góry.

Oprócz dostępu do rewelacyjnych widoków panoramy miasta i łańcucha Nordkette, hotel aDLERS zaimponował mi również swoim wysmakowanym i minimalistycznych wystrojem. Bardzo podobały mi się drewniane lampy wiszące w pokojach i w barze, a także fotel bujany i szezląg ustawione przy samych oknach w pokojach. Byłam także zachwycona jedzeniem! Ogromny wybór rewelacyjnych potraw w ramach bufetu śniadaniowego – kilka typów świeżo-wyciskanych soków, wody smakowej, herbat z wyższej półki, do tego gofry, ciasta, mnóstwo dodatków do owsianki (coś, na co osobiście zwracam uwagę ;)), kilka typów pieczywa, wiele wędlin i gatunków serów, szeroka oferta tapasów (pasty, pikle, oliwki, ryby itp.) oraz tradycyjnie – jajecznica, jajka, kiełbaski na ciepło itp. Ponadto bardzo smakowały mi dania z oferty baru i restauracji – dostępne również potrawy wegetariańskie.

Hotel aDLERS

Adres: Brunecker Str. 1 , 6020 Innsbruck

Ceny noclegów: od 111 EUR za pokój dwuosobowy

Oficjalna strona

Zarezerwuj nocleg

Artykuł powstał w ramach współpracy z biurem turystyki Innsbrucku i biurem turystyki regionu Tyrol. Moje opinie pozostają w pełni subiektywne. W artykule znajdują się również linki afiliacyjne. Jeśli dokonasz zakupu/rezerwacji za ich pośrednictwem, nie poniesiesz żadnych dodatkowych kosztów, a ja otrzymam prowizję.

Jeśli podoba Ci się mój blog podróżniczy, zachęcam również do sprawdzenia moich profili na Instagramie i na Facebooku, gdzie znajdziesz jeszcze więcej zdjęć podróżniczych!

Artykuł CO ZOBACZYĆ W INNSBRUCKU? pochodzi z serwisu Dobrze podróżować.

4 metry śniegu na szczytach, nowoczesne wyciągi i 58 tras o długości ponad 90 km. Idealne miejsce na narty w Tyrolu? Stubai! Sprawdź ceny, dojazd, atrakcje.

Tydzień temu wróciłam z wyjazdu narciarskiego do malowniczej Doliny Stubai położonej w Tyrolu, w Alpach austriackich. Miałam ogromne szczęście odwiedzić ten przepiękny region już drugi raz (tu przeczytacie o mojej pierwszej wizycie i letnich atrakcjach Doliny Stubai). To niesamowite jak diametralnie różnią się tutejsze krajobrazy w odsłonie letniej, gdy wszystko się zieleni i w niższych partiach można napotkać wypasane owce i krowy oraz w odsłonie zimowej, gdy znajome szczyty gór pokrywa nagle gruba warstwa białego puchu. A w tym roku Stubai może się pochwalić naprawdę ogromnymi pokładami śniegu – aż do 4 metrów na szczytach! Oprócz obowiązkowej jazdy na nartach, przetestowaliśmy jeszcze kilka innych zimowych atrakcji. Wspaniale było odkrywać na nowo tutejszą okolicę i poniekąd ponownie poczuć się częścią tych ogromnych przestrzeni. Sprawdźcie koniecznie, co oferuje Stubai zimą!

DOJAZD DO DOLINY STUBAI

Stubai leży w Tyrolu, w zachodniej części Austrii, ok. 30 km od Innsbrucku. Prawdopodobnie najłatwiej można tu dotrzeć z Polski samochodem. Jeśli jednak wolicie wyprawę samolotem, możecie skorzystać z oferty Austrian Airlines lub Lufthansy i lecieć bezpośrednio do Innsbrucku, a następnie podróżować taksówką lub tramwajem (dociera do Fulpmes w Dolinie Stubai). Druga opcja – i taką trasę właśnie sami pokonaliśmy – to lot z Polski do Monachium i dalsza podróż bezpośrednio do Stubaiu busem 4 Seasons.

TRASY NARCIARSKIE I SNOWBOARDOWE W DOLINIE STUBAI

Austriacki Tyrol to prawdziwy raj dla narciarzy i snowboardzistów. Oprócz genialnych widoków i imponujących wysokości, możemy skorzystać tutaj z szerokiej oferty tras zjazdowych. Na terenie Doliny Stubai znajdują się 4 ośrodki narciarskie, pomiędzy którymi w sezonie zimowym kursują bezpłatne autobusy. Uwielbiałam tu przede wszystkim krajobrazy tyrolskich, majestatycznych gór i ogromne otwarte przestrzenie. Szusując w takim miejscu, można naprawdę poczuć jedność z przyrodą, choć o tej porze roku jej oblicze jest trochę bardziej surowe. Ponadto zaimponowała mi idealna organizacja ruchu i nowoczesne gondole. Ponieważ podróżowaliśmy w szczycie sezonu, ruch był ogromny, a trasy mocno wyjeżdżone, z poprzerzucanym śniegiem i muldami. Trochę odbierało to komfort jazdy, choć trzeba docenić pracę operatorów ratraków, nieustannie wygładzających trasy.

LODOWIEC STUBAI

To największa, najnowocześniejsza i najbardziej znana stacja narciarska w Dolinie Stubai. 35 tras zjazdowych (najdłuższa wynosi 10 km), 13 tras freeridowych poza utartymi szlakami, park śnieżny z rampami – w sam raz do praktykowania tricków (ja tu nie pobawię, ale może ktoś z Was?), 26 wyciągów narciarskich (kilka z nich to naprawdę szczyt współczesnej techniki) i gwarancja śniegu od października do czerwca! Jako mało zaawansowany narciarz, ceniłam sobie tutejsze rozległe trasy niebieskie – najwyższe z nich rozpoczynają się już na wysokości 3150 metrów (obok restauracji Jochdole)! Niewątpliwie pobiłam tutaj mój osobisty rekord wysokości zjazdowej. Oficjalna strona Lodowca Stubai.

SCHLICK 2000

Ośrodek obfitujący w śnieg, ze szczytami powyżej 2000 metrów. Schlick 2000 jest bardzo często przedstawiany jako idealna stacja dla rodzin z dziećmi i według moich obserwacji, jest w tym stwierdzeniu wiele prawdy. Jeśli pozostawicie swoje pociechy w szkole narciarskiej przy stacji pośredniej, to zawsze zjeżdżając z wyższych partii, dotrzecie ostatecznie tutaj i będziecie mogli sprawdzić ich nastroje i postępy 😉 22 km tras zjazdowych, 9 wyciągów, snow park, szeroka oferta restauracyjna i genialne miejsce startowe dla paralotniarzy! Trasy na Schlick 2000.

ELFER

Tego ośrodka nie mieliśmy okazji przetestować osobiście i mimo wszystko nie słynie z tras narciarskich. Znajdziecie tam zaledwie 3 krótkie zjazdy (2 czerwone i jedeną niebieską, przeznaczoną do nauki jazdy dla dzieci). Elfer jest przede wszystkim centrum tras saneczkowych i zimowych tras wędrówek pieszych. Więcej o Elfer.

SERLES

Okolica słynąca przede wszystkim z tras dla nart biegowych i z rewelacyjnych terenów pod wyprawy rakietami śnieżnymi. Zaledwie 6 km niebieskich i czerwonych tras zjazdowych, jednak jeśli podejmiecie się szlifowania techniki w tym miejscu, macie gwarancję przestrzeni wyłącznie dla siebie – dociera tu niewielu narciarzy. Więcej o Serles.

NARTY W DOLINIE STUBAI – PRZYDATNE INFORMACJE

GODZINY OTWARCIA KOLEJEK W DOLINIE STUBAI

Lodowiec Stubai: 8:30 – 16:00 (ostatni zjazd z górnej stacji Schaufeljoch) i 16:15 (ostatni zjazd z górnej stacji Gamsgarten i Eisgrat)

Schlick 2000: 8:30 – 16:30 (ostatni zjazd ze stacji pośredniej), co środę: 19:30 – 21:00

Elfer: 9:00 – 16:30

Serles: 9:00 – 16:30 (przed 1 lutym – do 16:00)

SKI PASSY:

Możliwość zakupienia na miejscu tzw. Stubaier Super Skipass, czyli karnetu na wszystkie kolejki wspomnianych powyżej 4 ośrodków narciarskich. Dodatkowo w cenie transport autobusowy i wstęp do basenów krytych w Neustift.

Ceny skipassów w Dolinie Stubai dotyczą okresu 01.12.2018 do 22.04.2019 i rozpoczynają się od 53,50 EUR za 2 dni – dzieci 10-14 lat, 74,90 EUR – młodzieży 15-18 lat, 91 EUR – seniorzy i 107 EUR – dorośli. Dzieci do lat 10 – wjazd bezpłatny w towarzystwie rodzica z opłaconym skipassem.

Więcej informacji na oficjalnej stronie Doliny Stubai.

WYPOŻYCZANIE SPRZĘTU NARCIARSKIEGO I SNOWBOARDOWEGO

Ogromnym udogodnieniem jest możliwość wypożyczenia sprzętu w sklepach Intersport położonych bezpośrednio przy stacjach narciarskich:

• bezpłatne przechowywanie sprzętu – nie trzeba jeździć codziennie z nartami, można je odebrać kolejnego dnia przy stacji
• bezpłatne wypożyczenie sprzętu dla dzieci do lat 10
• -50% zniżki dla młodzieży (do lat 16 na lodowcu i do lat 14 na Schlick 2000)

Sklepy Intersport: stacja Eisgrat na Lodowcu Stubai i dolna stacja kolejki Schlick 2000.

RAKIETY ŚNIEŻNE W DOLINIE STUBAI

Wybraliśmy się na krótką wędrówkę na rakietach śnieżnych wraz z przewodnikiem w okolicy Serles. To była już moja trzecia wyprawa na rakietach, choć niewątpliwie bardziej intensywna, niż te poprzednie w Szwajcarii i w Francji. Miałam okazję odwiedzić rejon kolejki Serlesbahn również w okresie letnim i bardzo polubiłam tutejsze krajobrazy ze szczytem Serles królującym nad okolicą. Ta góra ma naprawdę przepiękny, dramatyczny kształt. Sam Goethe, zachwycony jej majestatem, okrzyknął ją „ołtarzem Tyrolu”. Z ogromną chęcią powróciłam w tę okolicę zimą. Krajobrazy ponownie nie zawiodły, a nawet polubiłam je bardziej w tej białej odsłonie – mniej ludzi i niemalże absolutna cisza.

Korzystaliśmy z tras przygotowanych pod biegówki, ale i wędrowaliśmy poza utartymi szlakami – pomiędzy drzewami i na zboczach wzniesień, pozostawiając pierwsze ślady na idealnie gładkim, nieskalanym śniegu. I o tej porze, w tej okolicy było go naprawdę mnóswo. Wyprawę można kontynuować dalej aż do klasztoru Maria Waldrast oraz połączyć z wizytą w restauracji Koppeneck lub w górskiej chacie Ochsenhütte. W Koppeneck jadłam dwukrotnie latem i naprawdę polecam tutejszą kuchnię. Natomiast to był pierwszy raz kiedy miałam okazję spróbować kuchni Ochsenhütte – wybór zdecydowanie mniejszy niż w pierwszej restauracji, ale korzystniejsze ceny i w menu kilka moich ulubionych pozycji, m.in. Frittatensuppe, czyli rosół z makaronem z pokrojonych naleśników 😉

Dolina Stubai oferuje znacznie więcej tras na wyprawy na rakietach śnieżnych. Możecie przetestować również ścieżki w okolicy kolejek Schlick 2000 i Elfer, jak i specjalnie przygotowane trasy w dolinie, w miejscowościach Fulpmes, Neustift itp. Łącznie do dyspozycji ponad 80 km przygotowanych szlaków pod zimowe wędrówki piesze.

Więcej informacji na oficjalnej stronie Doliny Stubai.

TRASY SANECZKOWE W DOLINIE STUBAI

Zwieńczeniem naszej wędrówki na rakietach śnieżnych w okolicy Serles był zjazd z górnej stacji na sankach po specjalnie przygotowanej trasie o długości ok. 4 km. I kurczę, to była frajda! 4 kilometry dziecięcej radości. Dotychczas miałam okazję tylko raz spróbować równie długiego przejazdu sankami – w Alpach francuskich. Natomiast to, z czym mamy do czynienia w Tyrolu, to prawdziwa kultura zjazdów saneczkowych!

Nasz kolejny przejazd odbył się dwa dni później. Zjeżdżaliśmy z pośredniej stacji kolejki Schlick 2000 i tym razem… nocą! To była zupełnia nowa jakość przejazdu i niesamowita przygoda, bo z tłumem ludzi, przy niewielkim oświetleniu i na o wiele bardziej stromej trasie! Oba zjazdy gorąco polecam 🙂

Na terenie Doliny Stubai znajduje się 10 tras saneczkowych o łącznej długości 50 km.

Najdłuższy przejazd wynosi 6 km!

Sanki można zazwyczaj wypożyczyć w okolicy zjazdów w chatach górskich oraz przy dolnych lub górnych stacjach kolejek. Lista sklepów w Dolinie Stubai, w których można wypożyczyć sanki.

Część tras jest dostępna w ramach nocnych przejazdów! Mimo oświetlenia, warto zaopatrzyć się we własne latarki czołowe.

Bardzo ważny jest również odpowiedni strój – wodoodporne kurtki i spodnie, buty z twardymi, chropowatymi podeszwami, umożliwiającymi lepszą przyczepność w czasie hamowania.

Więcej informacji i lista tras saneczkowych na oficjalnej stronie Doliny Stubai.

OKOLICE GRAWA ALM

Moją ulubioną trasą do wędrówek w okresie letnim była Wilde Wasser Weg czyli Droga Dzikiej Rzeki, wiodąca wzdłuż błękitnych strumieni lodowcowych i majestatycznych wodospadów. Niestety zimą niemalże cała trasa pozostaje zamknięta. Trochę nam tłumaczono, że nie ma na co liczyć o tej porze, ale niezniechęceni, podjechaliśmy najpierw na początek trasy – w okolice katarakty. Niestety trasa piesza kompletnie zasypana i zamknięta. Ruszyliśmy zatem kawałek dalej, w okolice chaty Grawa Alm, skąd przynajmniej można podziwiać wodospad Grawa Wasserfall, zamieniony w setki sopli lodu. I naprawdę nasz upór nie poszedł na marne. Na miejscu było wprost bajkowo i z powodzeniem spędziliśmy tam 2 godziny, robiąc zdjęcia, bawiąc się z miejscowym kotkiem i przedzierając się kawałek drogi do zasypanego śniegiem mostu. Polecam jako miejsce wytchnienia od narciarskich szaleństw na wysokogórskich trasach!

PLATFORMA WIDOKOWA TOP OF TYROL

To kolejna atrakcja dla osób niejeżdżacych na nartach lub snowboardzie. Po dotarciu do górnej stacji na Lodowcu Stubai – Schaufeljoch, należy udać się schodkami jeszcze kawałek do góry. Najwyżej położona w Tyrolu platforma widokowa, znajduje się na 3210 metrach i zapewnia dostęp do przepięknej panoramy okolicznych szczytów. Naprawdę widoki w tym miejscu zapierają dech w piersiach. Moim zdaniem punkt obowiązkowy podczas wizyty na Lodowcu! Wejście bezpłatne (oczywiście trzeba wcześniej pokryć koszt wjazdu kolejką).

JASKINIA LODOWA EISGRAT

Tę jaskinię odwiedziliśmy w wakacje. W czasie wizyty zimowej zabrakło już czasu, jednak jaskinia o tej porze pozostaje nadal otwarta dla turystów. Uwielbiam lodowce i bardzo sobie cenię wartość edukacyjną takich atrakcji. Zwiedzając tunele wydrążone w tutejszym lodowcu, możemy podziwiać zapisaną na jego ścianach tysiącletnią historię zlodowaceń i interglacjałów.

Stacja Eisgrat na Lodowcu Stubai

Jaskinia znajduje się na wysokości ok. 3000 m.

Długość tuneli wewnątrz – ok. 200 m.

Wstęp dodatkowo płatny:

Dorośli – 6 EUR, młodzież 10-18 lat – 3 EUR, dzieci do lat 10 – wstęp bezpłatny.

SHOW „NOC KOLORÓW”

„Noc kolorów” to impreza idealna dla fanów tricków narciarskich. Sama nie praktykuję, ale z ogromnym zachwytem podziwiałam wirtuozję stubaiskich narciarzy. Jednak w programie znajdziecie dużo więcej atrakcji: pokazy regionalnych tańców, zjazdy synchroniczne w wykonaniu tutejszych instruktorów, taniec z ogniem, pokazy sztucznych ogni i demonstracje możliwości miejscowych ratraków 😉 Ciekawa alternatywa do spędzania wieczoru w hotelu 😉 A na koniec największy hit, czyli nocny zjazd na saneczkach. Na miejscu było z powodzeniem kilkuset ludzi i spora część z nich przybyła z sankami. Początkowo obawiałam się zjazdu w takim tłumie, ale wszystko jakoś spokojnie się rozłożyło. Należy jednak kontrolować prędkość i obserwować innych saneczkarzy.

Impreza rozpoczyna się o 20:30 przy środkowej stacji kolejki Schlick 2000.

Wyciąg czynny od 19:30 do ok. 22:30.

Sanki można wypożyczyć przy wejściu do wagoników dolnej stacji.

Impreza odbywa się kilka razy w sezonie, zazwyczaj w środy. Najbliższa i ostatnia już w sezonie „Noc kolorów” – 06.03.2019.

Więcej informacji na stronie.

TRADYCYJNE DANIA KUCHNI TYROLSKIEJ

Będąc w Tyrolu, nie sposób nie skosztować lokalnych przysmaków. Jednak uwaga! Porcje w Dolinie Stubai są zazwyczaj ogromne 😉 Co polecam spróbować:

• Frittatensuppe – moja ulubiona zupa z Tyrolu – rosół (często wołowy – Rindsuppe) z makaronem z pokrojonych naleśników,
• Gröstl – danie ze smażonych ziemniaków, boczku i warzyw, z jajkiem sadzonym na wierzchu; istnieje również wersja wegetariańska,
• Knödel – danie podobne do czeskich knedlików – również na bazie mącznego ciasta, jednak z różnymi dodatkami (nie jako nadzienie, ale jako składniki ciasta), np. z boczkiem, szpinakiem, serem,
• a na deser koniecznie Kaiserschmarrn – inaczej nazywany omletem cesarskim, czyli poszarpany naleśnik serwowany z musem owocowym.

Oprócz tego w kuchni tyrolskiej znajdziemy wiele dań podobnych do naszych tradycyjnych polskich – pieczenie, kotlety. Ponadto wiele potraw na bazie klusek (Spätzle) i nadziewanych pieczonych ziemniaków. A jako przystawka – coś, za co uwielbiam tutejszą kulturę jedzenia – sałatka. Wiele restauracji oferuje bar sałatkowy i niejednokrotnie byłam zaskoczona szerokim wyborem składników i bardzo wyszukanych sosów, oliwy (np. oliwa cytrusowa – genialna!) i octu (np. ocet malinowy!).

GDZIE ZJEŚĆ W DOLINIE STUBAI?

NOCLEGI W DOLINIE STUBAI

Dolina Stubai ma bardzo rozwiniętą siatkę lokalnych hoteli i pensjonatów. Ponadto można skorzystać z noclegów na wysokościach – w tradycyjnych górskich chatach (Hütte lub Alm). My w czasie naszego zimowego pobytu nocowaliśmy w rodzinnym 3-gwiazdkowym hotelu Alpenstolz położonym w małej, malowniczej wiosce Mieders, w pobliżu kolejki Serlesbahn. Wybierając tego typu nocleg, możecie zasmakować trochę tradycyjnych tyrolskich klimatów. Zazwyczaj obsługa serwuje kolacje w tradycyjnych strojach, a w restauracji pojawiają się lokalne dania.

Cena za noc za osobę w pokoju 2-osobowym: ok. 200 zł bez wyżywienia, ok. 400 zł wraz ze śniadaniami i kolacjami

Zarezerwuj nocleg w hotelu Alpenstolz.

Artykuł powstał w ramach współpracy z biurem turystyki Doliny Stubai i biurem turystyki regionu Tyrol. Moje opinie pozostają w pełni subiektywne. W artykule znajdują się również linki afiliacyjne. Jeśli dokonasz zakupu/rezerwacji za ich pośrednictwem, nie poniesiesz żadnych dodatkowych kosztów, a ja otrzymam prowizję.

Jeśli podoba Ci się mój blog podróżniczy, zachęcam również do sprawdzenia moich profili na Instagramie i na Facebooku, gdzie znajdziesz jeszcze więcej zdjęć podróżniczych!

Artykuł STUBAI – NARTY W TYROLU pochodzi z serwisu Dobrze podróżować.

Dolina Stubai położona w austriackim Tyrolu jest prawdziwym rajem dla miłośników gór. Są tu atrakcje zarówno dla osób mniej doświadczonych w górskich podbojach, jak i dla fanów wspinaczki alpejskiej, przejść po via ferratach i ostatecznie dla zdobywców lodowców. Najwyższy szczyt w Dolinie Stubai liczy 3.507 m i cała okolica jest pełna imponujących 3-tysięczników. Nie trzeba jednak wspinać się na same szczyty, by móc posmakować pięknych krajobrazów – coś o tym wiem 😉 Wróciłam z kilkudniowego pobytu w Dolinie Stubai w czwartek i nadal nie mogę wyjść z podziwu, jak tam było pięknie. Co kilka kroków czułam się, jak w reklamie Milki, mijając krowy pasące się na zielonych wzgórzach, a w oddali widząc ośnieżone szczyty! Zapraszam gorąco do relacji z mojego sierpniowego wyjazdu! Zobacz, co można zrobić latem w Dolinie Stubai. Te atrakcje sprawdzą się również wczesną jesienią lub późną wiosną, bo od października – sezon zimowy (tutaj znajdziesz mój artykuł o nartach w Dolinie Stubai).

1. WILDE WASSER WEG – DROGA DZIKIEJ RZEKI W DOLINIE STUBAI

Mój absolutny numer jeden. Malownicza, 3-etapowa trasa, biegnąca wzdłuż błękitnych strumieni lodowcowych. Całość liczy ok. 10 km, a różnica wzniesień to 1200 m.

Pierwszy etap trasy jest bardzo prosty, biegnie w dolinie, różnica wzniesień to zaledwie 120 m i został przystosowany dla wózków. Trasa prowadzi przez leśne ścieżki, wzdłuż strumieni, poprzez platformy widokowe położone nad kaskadami i poprzez imponujące, drewniane mostki. Zwieńczeniem pierwszego etapu jest wodospad Grawa Wasserfall, w którym woda pokonuje wysokość 160 m. Skala wodospadu robi ogromne wrażenie. W pobliżu znajduje się chatka Grawa Alm seruwjąca posiłki, a sam wodospad jest bardzo łatwo dostępny od głównej drogi w Dolinie Stubai. To zaledwie 15 min pieszo od parkingu przy Grawa Alm.

Drugi etap wiedzie od wodospadu Grawa Wasserfall przez las do góry i poprzez piekną dolinę Sulzenauegg. Trasa jest już trudniejsza, mamy do pokonania różnicę 660 m, szlak jest węższy, bardziej stromy, wykładany dużymi kamieniami. Nie jest to trudna trasa, ale na pewno nie tak ogólnodostępna, jak pierwszy etap Wilde Wasser Weg. W dolinie znajduje się urokliwa chatka Sulzenau Alm i przepiękny wodospad Sulzenaufall o wysokości 200 m. Mój ulubiony punkt na całej trasie. Dolina jest tak malownicza, pełna strumieni i mniejszych wodospadów, że z powodzeniem mogłaby służyć jako lokalizacja filmowania Królestwa Elfów we Władcy Pierścieni 😉 Ostatnim punktem etapu jest schronisko Sulzenauhütte, położone tuż obok szczytu wodospadu. Ja dotarłam tylko do podnóża wodospadu, ale schronisko było widoczne już z oddali i jego położenie robi wrażenie.

Trzeci etap Wilde Wasser Weg prowadzi od schroniska Sulzenauhütte, obok błękitnego jeziora morenowego Blaue Lacke aż po lodowiec Sulzenferner.

2. JASKINIA LODOWA NA LODOWCU STUBAI

Od czasu mojej pierwszej podróży do Islandii uwielbiam wszelkie atrakcje związane z lodowcami. I tak też w Dolinie Stubai, oprócz możliwych wycieczek pod lodowiec lub treków bezpośrednio po lodowcu, można zajrzeć również do jaskini lodowej, która wiedzie trasami o długości 200 m przez wnętrze lodowca liczącego tysiące lat. Jaskinia znajduje się tuż pod wyciągiem gondolowym Stubai Gletscherbahn, obok pośredniej stacji i jest położona na wysokości prawie 3000 m. Uwielbiam takie atrakcje około-lodowcowe 😉 Trafiliśmy tam w dniu, kiedy w nocy spadł śnieg, więc cała okolica była pokryta białym puchem. To też dodawało magii miejscu i uwielbiałam okoliczne krajobrazy tego dnia.

Cena za wjazd i zjazd gondolą do stacji Eisgrat
21,70 EUR dorośli
10,90 EUR dzieci
Więcej informacji

3. ATRAKCJE PRZY KOLEJCE SERLESBAHNEN – SERLESPARK I ŚCIEŻKA KAPLICZEK

Górna stacja kolejki Serlesbahnen to miejsce, które odwiedziłam dwukrotnie podczas mojego pobytu w Dolinie Stubai: raz w słoneczny dzień, a drugim razem, gdy było deszczowo, pochmurnie i mgliście. Uwielbiałam miejscowe jeziorka w obydwu odsłonach 😉

Stacja Koppeneck znajduje się na wysokości 1.600 m i możemy na nią wjechać kolejką gondolową. Tuż obok stacji stworzono sztuczne zbiorniki wodne i cały kompleks rekreacyjno wypoczynkowy Serlespark. Naprawdę piękne miejsce, gdzie można w ciszy przysiąść na ławce obok jednego z jeziorek i podziwiać spokojnie panoramę majestatycznych gór. Oprócz tego znajdziecie tu bardzo fajny plac zabaw dla dzieciaków – urządzenia do nalewania wody, małe tamy do kontrolowania przepływu strumienia, płytkie jeziorko z torem przeszkód i tratwą, którą dzieci mogą dostać się na drugi brzeg, przeciągając linę. Naprawdę nie widziałam jeszcze tak fajnych atrakcji dla dzieci w górach, jak tutaj w Dolinie Stubai. Okolice Serlespark to również miejsce wypasu krów. Dzięki temu nigdzie nie znajdziecie bardziej alpejskich widoków! 🙂

Od Serlespark wiedzie bardzo prosta trasa do Klasztoru Maria Waldrast (najwyżej położony w Austrii – 1.636 m), którą można pokonać w około godzinę w jedną stronę. Po drodze można podziwiać piękną panoramę gór – nie tylko zwyczajnie ze szlaków, ale i z dwóch specjalnie przygotowanych platform widokowych. Jeśli wybieracie się tam z dziećmi i obawiacie się, czy pokonają tę odległość, możecie alternatywnie skorzystać z przejazdu kolejką (odjazd spod Serlespark) 😉 Sam klasztor jakoś mnie nie urzekł, ale Serlespark – bez wątpienia tak! W okolicu parku znajduje się również restauracja Koppeneck, w której możecie spróbować lokalnych dań, a ze stacji można zjechać torem saneczkowym, na którym możliwa maksymalna prędkość to 42 km/h!

Cena za wjazd i zjazd gondolą do stacji Koppeneck
14,90 EUR dorośli
od 6,00 EUR dzieci
Więcej informacji

4. NOCLEG W SCHRONISKU GÓRSKIM

Schroniska górskie w Dolinie Stubai są naprawdę imponujące. Lokalne regulacje wymagają, by spełniały pewne standardy i były odpowiednio duże. My spędziliśmy naszą pierwszą noc w Dolinie Stubai w Dresdner Hütte. Nie trzeba wyruszać szlakiem na trek, by dotrzeć do schroniska – można wjechać kolejką gondolową Stubaier Gletscher, wysiąść na pierwszej stacji i znajdziemy się już pod samym schroniskiem. A nocleg w takim miejscu to niesamowite doświadczenie. Czułam ogromną frajdę zasypiając i budząc się wśród takich krajobrazów. Mieliśmy do dyspozycji własny dwuosobowy pokój, a w cenie wyżywienie w formie half board, czyli śniadania i kolacje. I jedzenie było rewelacyjne, serwowane jak w wysokiej klasy hotelu. Jako przykład kolacja: najpierw bar sałatkowy, następnie zupa, jako główne danie cieniutka i pyszna pieczeń (jestem dość wybredna, jeśli idzie o mięso, którego sama nie ugotuję i tutaj nie miałam zastrzeżeń) serwowana razem z lokalnymi knedlami, a na koniec deser – sałatka owocowa z lodami. Takiego standardu nie spodziewałam się po schronisku górskim. Magia.

Cena za nocleg w dormie: 22 EUR
Cena za nocleg w dormie z wyżywieniem: 56 EUR
Cena w pokoju dwuosobowym: 25 EUR
Cena w pokoju dwuosobowym: 59 EUR
Więcej informacji

5. ATRAKCJE W OKOLICY STACJI KOLEJKI SCHLICK 2000

Pierwsze dwa dni w Dolinie Stubai spędziliśmy razem z moim chłopakiem, a trzeciego dnia rozdzieliliśmy się właśnie w okolicach stacji Kreuzjoch kolejki Schlick 2000. Piotrek ruszył dalej szczytami, by zrealizować kilka etapów trasy wysokogórskiej Höhenweg, a ja pozostałam w hotelu w Neustift i robiłam łatwiejsze trasy 😉 Po dojeździe kolejką na stację Kreuzjoch postanowiłam, że jednak odporwadzę Piotrka kawałek łatwym, lekko wznoszącym się szlakiem, a wrócę szczytami i potem zacznę właściwe zejście ze stacji. Ku mojemu zaskoczeniu powrót szczytami do stacji nie był wcale taki łatwy. Może nie był wymagający fizycznie, ale szlak był bardzo wąski i wiódł naprawdę obok przepaści. Trasa z Kasprowego na Kopę Kondracką to bułka z masłem w porównaniu do tutejszych szlaków. Po drodze jest również fragment ze stalowymi linami, a chętni mogą się wybrać na stację wspinaczkową. Najwyższe punkty na trasie znajdują się na wysokości ok. 2200 m i rozpościera się z nich niesamowita panorama na Dolinę Stubai.

Po powrocie do stacji Kreuzjoch ruszyłam łatwą i przyjemną trasą w dół. Trasa wiedzie najpierw przez ścieżkę edukacyjną wewnątrz doliny – pełną przystanków z tablicami informacyjnymi dotyczącymi geologii tutejszych gór i różnorodności biologicznej lokalnego ekosystemu. Następnie szlak prowadzi obok chatki Schlickeralm, gdzie można zjeść ciepły posiłek i zakupić lokalne przysmaki – mleko, dżemy, miód itp. Idąc dalej docieramy do malowniczo położonego jeziora Panoramasee, w którym można również zażyć kąpieli. A dalej szlak przeistacza się w tzw. Scheibenweg, czyli drogę z krążkami. Wzdłuż szlaku wiodącego przez las, wybudowano drewniane tory, po których dzieci mogą spuszczać w dół drewniane krążki. Z tego, co mogłam zaobserwować, dzieciaki czerpią z tego niesamowitą frajdę. Natomiast prawdziwy raj rozpoczyna się na końcowym etapie zejścia – na Baumhausweg, czyli na Ścieżce Między Domkami na Drzewie. Piękna sprawa, sama miałam ochotę się tam pobawić i jestem pod ogromnym wrażeniem, jak można fajnie zaplanować górską trasę przyjazną dla dzieci.

Cena za wjazd i zjazd gondolą do stacji Kreuzjoch
18,80 EUR dorośli
od 10,00 EUR dzieci
Więcej informacji

6. TOP OF TYROL I PANORAMA Z GAMSGARTEN

Top of Tyrol to platforma widokowa położona na wysokości 3.210 m, zaraz przy wyjściu z górnej stacji Schaufeljoch kolejki gondolowej Stubaier Gletschen. My tak naprawdę nie mielśmy okazji wejść na samą platformę, ponieważ dzień wcześniej spadał śnieg, temperatury były nadal niskie na takiej wysokości, a przez to schody – oblodzone. Dlatego wejście na platformę zostało zamknięte z uwagi na bezpieczeństwo turystów. Podziwialiśmy zatem panoramę widoczną przy samym wyjściu ze stacji Schaufeljoch, która i tak jest usytuowana bardzo wysoko – 3.170 m. Widok na okoliczne szczyty robił niesamowite wrażenie, a świeży śnieg był małą zajawką do tego, co można tu zobaczyć w pełni sezonu zimowego. Przy stacji znajduje się również kapliczka Schaufeljoch, a kilka minut drogi dalej – restauracja Jochdohle (3.150 m).

Cena za wjazd i zjazd gondolą do stacji Schaufeljoch
25,20 EUR dorośli
12,60 EUR dzieci
Więcej informacji

7. SPACER WOKÓŁ GÓRNEJ STACJI KOLEJKI ELFER I PANORAMAWEG

Kolejką Elfer możemy wjechać na wysokość 1.794 m i już stamtąd podziwiać niesamowity widok okolicznych dwu- i trzytysięczników oraz… startujących paralotniarzy! Nigdy nie miałam okazji spróbować lotu paralotnią, ale lot w takim miejscu musi być czymś wyjątkowym. Krajobrazy z takiej wysokości na pewno zapierają dech w piersiach.

Z górnej stacji ruszyliśmy niedługą, przyjemną trasą Panoramaweg, czyli Drogą Panoramiczną. Różnica wzniesień to ok. 200 m. Na trasie znajdowały się kolejne miejsca na wzgórzu, skąd startowali paralotniarze. I oczywiście niesamowite widoki. Trasa przy Elfer to dowód na to, że w Dolinie Stubai piękne widoki są dostępne dla wszystkich – nie musisz być od razu alpinistą 😉 Po drodze można się zatrzymać przy schronisku Elferhütte i zjeść ciepły posiłek.

Cena za wjazd i zjazd gondolą do stacji Elfer
15,00 EUR dorośli
od 7,00 EUR dzieci
Więcej informacji

8. LOKALNE DANIA I PRZYSMAKI

Wizyta w Dolinie Stubai to również idealny pretekst, by spróbować przysmaków lokalnej kuchni tyrolskiej. Spróbowaliśmy kilku dań w miejscowych schroniskach, chatkach i restauracjach. Poniżej kilka z moich ulubionych pozycji:

• Rindsuppe, czyli rosół gotowany na wołowinie. Ja wybierałam z Frittaten, czyli pokrojonymi naleśnikami, ale były również opcje z knedlami – np. serowymi lub mięsnymi.
• Spinatknödel, Kaspressknödel, Schlutzkrapfn – knedle ze szpinakiem, serowe i pierogi ze szpinakiem
• oczywiście klasyk, czyli Wiener Schnitzel – schabowy 😉
• spróbwaliśmy też jeszcze jednego dania, niestety nazwy nie pamiętam, ale w składzie: pokrojone ziemniaki podsmażane z kawałkami wołowiny i wieprzowiny, serwowane z jajkiem sadzonym
• a na deser koniecznie Kaiserschmarren, zwany omletem cesarskim, czyli porwany naleśnik, posypany cukrem pudrem i serwowany z musem jabłkowym, żurawiną i lodami (jadłam również w wersji z powidłami śliwkowymi)

9. HÖHENWEG CZYLI DROGA WYSOKOGÓRSKA

Höhenweg to trasa, która wiedzie od schroniska do schroniska, rozciąga się wokół całej Doliny Stubai, liczy łącznie 100 km i składa się z 7 etapów. Każdy etap zajmuje od 3 do 7 godzin, jednak warto wziąć pod uwagę, że szacunkowy czas został wyliczony przez doświadczonych alpinistów. Trasa wiedzie głównie czarnym szlakiem wysokogórskim i na pewnych odcinkach wymaga przejść z wykorzystaniem stalowych lin i klamr. Sama pokonałam tylko drobne odcinki, które przecinają trasę lub wiodą do schronisk, więc nie mam tak naprawdę doświadczenia. Jednak mój chłopak był w Dolinie Stubai drugi raz i pokonał już prawie wszystkie z etapów Höhenweg. Niektóre odcinki są rzekomo trudne, ale dostarczają niesamowitych widoków. Zobaczcie przykładowe zdjęcia wykonane przez Piotrka. A więcej w jego artykule.

10. SPACER PO NEUSTIFT

Miasteczka w Dolinie Stubai mają nisamowity urok i warto poświęcić chwilę, by się im przyjrzeć. Ja nocowałam w największej miejscowości w okolicy, czyli Neustift. Szczególne wrażenie zrobiły na mnie balkony pięknie przystrojone kwiatami. Naprawdę większość budynków jest tak przyozdobiona – wszystkie hotele, ale i urzędy, czy nawet kwatery znajdujące się nad sklepami czy stacjami benzynowymi. Widać, że kolorystyka kwiatów nie jest przypadkowa – często koresponduje z kolorem elewacji budynku lub podkreśla jakiś motyw namalowany na budynku. Naprawdę estetyka, jakiej raczej nie uświadczymy na taką skalę w naszych kurortach górskich.

DOJAZD DO DOLINY STUBAI

My udaliśmy się samolotem z Poznania do Monachium, a stamtąd mieliśmy zamówiony transfer z Four Seasons bezpośrednio do Doliny Stubai. Po bardzo wczesnym locie do Monachium o godzinie 6:05, dotarliśmy do Doliny Stubai ok. godziny 11.

Istnieją też inne alternatywy, np. lot z Polski do Innsbrucka (oddalonego od Neustift w Dolinie Stubai ok. 30 km), skąd można dojechać taksówką, autobusem lub tramwajem Stubaitalbahn (dojazd do miejscowości Fulpmes). Pozostałe opcje to lot do Salzburga i transfer z lotniska lub bezpośredni przejazd samochodem z Polski.

Stubai naprawdę mnie zachwycił. Jestem pod wrażeniem pomyślunku przy planowaniu szlaków – tak, by chociaż część z nich była ogólnodostępna – dla rodzin z dziećmi, dla seniorów i dla osób niepełnosprawnych. Piękne widoki można już podziwiać z pokoju hotelowego, a po wejściu nieco wyżej lub po wjechaniu kolejką gondolową, można podziwiać spektakularne krajobrazy szczytów gór. Jestem również niesamowicie ciekawa tutejszych krajobrazów w odsłonie zimowej.

A czy Wy mieliście okazję odwiedzić tę okolicę? Lub inną część austriackich gór latem?

Artykuł powstał we współpracy z TVB Stubai Tirol. Jednocześnie moja opinia

na temat miejsca pozostaje zupełnie obiektywna.

Artykuł CO ZROBIĆ LATEM W DOLINIE STUBAI? pochodzi z serwisu Dobrze podróżować.